Twee beelden

Mij is gevraagd iets te schrijven, iets van verbinding of troost zou mooi zijn, maar alles mag, ik moet maar zien in deze rare tijd. Dus wat ga ik u zeggen? Is dit het einde van iets? Het begin van iets? Het begin van een einde?
Geen idee welke gekkigheid ons nog te wachten staat.
Maar twee beelden zullen me bijblijven.
Het eerste beeld is van deze oude dame. Wuhan, nog geen twee maanden geleden.

Deze oude dame is zojuist vermanend toegesproken vanuit een drone. ‘Hé jij daar oude vrouw! Wat moet jij daar op straat?! Ga terug naar huis en was je handen!’ Ze schrok natuurlijk van dat bevel dat nogal oneerbiedig uit de hemel op haar neerdaalde. Maar behalve schrik zag ik nog iets: een aarzeling. Het had me niet verbaasd als ze haar middelvinger had opgestoken. Ze gehoorzaamde uiteindelijk, liep terug naar huis, maar met zichtbare tegenzin: ze keek nog een paar keer om, mokkend, het begin van rebellie. Als die drone haar niet had achtervolgd, ik weet het zeker, had ze gewoon weer rechtsomkeert gemaakt, ze had namelijk wel iets beters te doen vandaag. Waar bemoeit die stem zich mee? zag je haar denken. En: Gekkigheid.
Die vrouw stond dan wel niet op Tienamin Square, maar toch. Ik zal eerlijk zijn: ik juichte voor haar. Hoopte op die opgestoken middelvinger. Twee maanden geleden.

Het tweede beeld is van een oude man. Rome, deze maand.

Daar gaat de oude man over een plein dat nooit eerder zo leeg was. Met gebogen hoofd, tree voor tree. Elke stap die hij neemt lijkt hem zwaarder af te gaan. Geen auto met kogelvrij glas, geen menigte achter de dranghekken, geen flitsende camera’s. Geen kardinalen die toesnellen met paraplus. Geen pracht en geen praal, vandaag is het helpers weg, dit gaat tussen hem en de Grote Baas. Zie hem gaan, nederig, klein als een mens, ik zou bijna zeggen naakt (dat van die mannen in drag binnen het Vaticaan zal ik wel nooit snappen).

Daar gaat hij namens ons allen. Op weg om al onze vragen te stellen, in de hoop iets te horen dat verbindt of troost, dat zou mooi zijn in deze tijd, maar alles mag.
Maar alstublieft alstublieft, wij smeken het U, geen opgestoken middelvingers nu.