Enter - Rebound 1

Verhaal

Een vrouw op de vlucht voor haar verleden.

Haar dochters grootste wens is háár grootste nachtmerrie.

Tyler getuigde jaren geleden tegen haar man en woont nu onder een nieuwe naam met dochter Charlie in Amsterdam. Conform de regels van het getuigenbeschermingsprogramma weet niemand over haar vorige leven, haar dochter evenmin. 

Als Charlie haar moeders kluis opent, ontdekt ze dat haar vader nog leeft en ze besluit hem te zoeken. Ze maakt een afspraak met iemand die informatie voor haar heeft, maar wanneer ze op de afgesproken plek aankomt wordt ze in een busje getrokken. 

Op datzelfde moment wordt in Miami een brute aanslag gepleegd. Zodra Tyler hoort van haar dochters ontvoering en de aanslag probeert ze haar contactpersoon bij het getuigenbeschermingsprogramma te bereiken. 

De reactie die ze krijgt laat haar achter met nog meer vragen: haar zaak is er niet bekend. Moet ze dan zelfs betwijfelen dat ze ooit in dat programma zat? En wie heeft haar dochter? 

Enter is het eerste deel in de besteller-trilogie over de geheime organisatie REBOUND, waarvan alle delen binnen één jaar zijn verschenen. Enter won in 2018 de Bookspot Gouden Strop, de prijs voor het beste oorspronkelijk Nederlandstalige spannende boek van het jaar.  

‘Achter elk geheim zit nog een geheim. 

Daarachter zit een leugen.

En daarachter zit een waarheid die je niet wilt kennen’ 

Charles den Tex over Rebound

Waar het begint

Waar Rebound begint

Een jonge vrouw is op de vlucht. Ze rent door een donker bos de heuvel op.

Ik heb geen idee wie zij is, of waarom ze rent, of door wie ze wordt achtervolgd.  

Maar mijn doel heb ik wel helder voor ogen: zien hoe lang ik dat volhoud: rennen zonder dat allemaal te weten. 

Boven op de heuvel aangekomen rust ze even uit, om haar ademhaling onder controle te krijgen, ze spitst haar oren. In de doodse stilte – alsof ook de natuur de adem inhoudt – gaat haar smartphone.

‘Mam?’ 

Haar dochter aan de lijn.

Aha dus ze heeft een dochter (dat wist ik nog niet). 

Daar rennend op die heuvel in het bos begint Rebound.

Waar komen uw ideeën vandaan?  

Het is niet de meest gestelde vraag tijdens Q&A-sessies na afloop van optredens en signeersessies, die eer is met afstand voorbehouden aan de vraag ‘Kun je daar nou van leven, van schrijven?’

Het antwoord op de laatste vraag is blijkbaar interessanter, maar tegelijk ook korter, het luidt namelijk: ‘Nee, tenzij je extreem mazzel hebt.’    

Over de kwestie waar ze vandaan komen, mijn ideeën, moeten we het iets langer hebben.

Op de rotonde 

Rebound begint bij een opmerking van Pieter Swinkels: ‘Je zit op een rotonde, Willem. En je neemt steeds dezelfde afslag.’ Pieter is bijna alles voormalig: mijn ex-buurman, ex-uitgever, ex-partner in crime. Tegenwoordig is hij VP bij Kobo. Als het lukt in onze drukke agenda’s en reisschema’s lunchen we samen, dan wisselen we het laatste gezinsnieuws uit, bespreken we de Japanse voorliefde voor strakke planning, roddelen we over oude bekenden, en behandelen we de literatuur in het algemeen en mijn schrijverschap in het bijzonder.

Die rotonde herken ik, het is een mooi beeld. Een scene die ik schreef in De Casssandra Paradox nota bene.

‘… het gevoel dat je naar huis rijdt, het is laat, je hebt een drukke dag achter de rug, je bent in gedachten verzonken. En ineens ben je thuis. Je hebt geen idee hoe je daar nu al kan zijn, maar daar sta je: voor de deur. Geen idee welke afslag je hebt genomen, of wie je hebt ingehaald, welk stoplicht op welke kleur stond, welke gevaarlijke situaties je hebt vermeden, of je de radio aan had of niet, geen idee wanneer je hebt geremd of gestuurd of gas gegeven, of je richtingaanwijzers hebt gebruikt. Ineens ben je thuis. Veilig en wel.’

Kortom die rotonde is goed gevonden, herkenbaar, ik zie hem voor me. 

Vier in vier

Maar wat moet ik met dat beeld? Rotonde, wat nou rotonde, ik ga toch al jaren recht op mijn doel af? Al vanaf die allereerste keer bij de uitgeverij, ik weet nog precies wat ik zei, daar in die hal van De Bezige Bij. Het is najaar 2004 en het meest tot de verbeelding sprekende literaire huis van Nederland wil mijn debuut uitgeven. Het is bekend dat ik op dat moment bijna rond ben met een concurrent, ik ben hier op stel en sprong uitgenodigd om mijn ego te laten strelen. 

Ik – zoon van Oracle immers – heb bedacht dat onbescheidenheid me een heel eind gaat brengen in het spreekwoordelijk stoffige en conservatieve literaire wereldje. 

En dus wijs ik tycoon Robbert Ammerlaan op een stuk witte muur tussen al die Groten, de portetten van Hermans, Mulisch, Campert, Claus, Oz, Beckett, Bellow, Borges, Nabokov, noem maar op. En spreek ik de historische woorden: ‘Daar is nog wel plek voor míjn foto’. 

En alsof dat nog niet genoeg branie is, kondig ik hem een minuut later, nauwelijks in zijn kantoor, vier boeken in vier jaar aan. ‘Doe mij maar een aanbod dat ik niet kan weigeren.’

Die vierboekdeal komt niet. Maar ik schrijf ze wel. 

Mijn debuut, De Cassandra Paradox, verschijnt in januari 2006, gaat over een vrouw met buitengewone talenten, een geheim cia-onderzoek dat werkelijk heeft plaatsgevonden, en een tempelruïne in Zuid-Amerika. 

In Britannica (2008), mijn tweede, raakt een New Yorkse rechter in de aanloop naar nine-eleven verstrikt in een onderzoek van zijn grootvader naar de moord op Franz-Ferdinand in 1914. 

Wondermans eindspel, mijn derde, is de klassieke queeste van een antiheld op zoek naar de oplossing voor Afrika, verschijnt een jaar later. 

Ten slotte, vier jaar en drie maanden na mijn debuut, verschijnt Koninginnedag, over de aanslag op de koninklijke familie, de zwarte Suzuki, in Apeldoorn.

Dus wat nou rotonde? Vier in vier, toch? Zoals ik had  aangekondigd. Hoeveel rechter op het doel af wil je het hebben? 

Maar als ik eerlijk ben, blijft Pieters advies knagen. 

Ik ben geïntrigeerd, een beetje beledigd ook, verward. 

In één woord? Uitgedaagd. 

En zo zijn we terug bij de op één na meest gestelde vraag 

De vraag waar mijn ideeën vandaan komen. Het meest poëtische en pretentieuze antwoord dat ik ooit gaf is ongetwijfeld: Mijn ideeën komen uit het schemergebied tussen bewust en onbewust, licht en donker, hoog en laag. 

Maar het meest eerlijke antwoord is dat ik het niet weet. Verzinnen is het in elk geval niet. Wat ik vooraf bedenk kan me danig in de weg zitten. Schrijven is ook the art of applying the ass to the seat, werk, beginnen, elke dag opnieuw, discipline, zei Dorothy Parker. Maar verzinnen is kracht gebruiken, en zo werkt het niet, althans niet bij mij. Op mijn beste dagen, denk ik wel eens, gaan mijn personages hun gang en hoef ik alleen maar naar ze te luisteren en te zorgen dat mijn vingers op het toetsenbord hun tempo bijhouden. 

Dan op een goede dag...

Dan op een goede dag enige maanden na het rotonde-advies van Pieter sta ik zonder bijbedoelingen voor mijn boekenkast en valt mijn oog op een van de slechtste boeken die ik ooit las: Sail van James Patterson. 

Waarom, vraag ik mij af, vond ik het destijds eigenlijk zo vreselijk? 

Ik pak het op, lees het opnieuw. Allemachtig het is niets dan cliffhangers. En hij is er nog trots op ook, Patterson, hij geeft er zelfs les in. Maakt niet uit wat je schrijft, zegt hij, fuck geloofwaardigheid of karakterontwikkeling of logica van het plot – zolang de lezer de pagina maar wil omslaan vindt hij alles geoorloofd. Opnieuw, net als toen, ben ik geschokt door de brutaliteit. Op Wikipedia lees ik dat Patterson de meeste nummer 1 New York Times bestsellers op zijn naam heeft; zevenenzestig totaal, een Guinness World Record.

En terwijl ik Sail terugzet fluistert een stemmetje in mijn oor (dit is de eerste donderslag bij heldere hemel): dit is niet alleen een afslag, dit is een afslag die ik me heilig had voorgenomen nooit te zullen nemen. 

De tweede donderslag is Jeffrey Deavers The bodies left behind. Anders dan bij Sail ben ik zeer onder de indruk van dit boek. Want op een paar hoofdstukken na, is het één lange achtervolging door een bos. Buitengewoon vernuftig, buitengewoon spannend. Zou ik dat ooit kunnen klaarspelen? 

En zo begin ik, met Patterson en Deaver in mijn achterhoofd, letterlijk Seizoen 1 Episode 1 van Rebound: met een jonge vrouw op de vlucht, rennend door een bos.

Ik heb dan nog geen enkel idee wie zij is, waarom ze rent of door wie ze wordt achtervolgd.

Wat ik wel weet is dat ik wil zien hoe lang ik deze afslag volhoud. Met andere woorden: hoe lang ik haar kan laten rennen van cliffhanger naar cliffhanger. 

WA, februari 2021

Pers

Rebound in de pers
‘Willem Asman was al nooit vies van internationale intriges, maar in Enter trekt de thrillerauteur helemaal alle registers open. Enter is het geslaagde eerste deel van wat een trilogie onder de noemer Rebound gaat worden. Asman vertelt het razend spannende verhaal met vaart. Continu wordt de lezer op het verkeerde been gezet, de plotwendingen zijn niet van de lucht. De auteur werd al eens voor de Gouden Strop genomineerd. Met dit razend spannende verhaal komt de Gouden Strop dichtbij.’ – de Volkskrant, Rolf Bos

‘Een spiegelpaleis van intriges, leugens, halve en hele waarheden, waarin niets is wat het lijkt. Asman weeft een web van plotlijnen en schrijft in een tempo dat je af en toe naar adem doet happen, maar in een stijl en opzet die het bijna onmogelijk maken het boek aan de kant te leggen. Dit doet hij ook met een vleugje verfijnde humor. De hoofdstukken eindigen met verrassende cliffhangers, waardoor de spanning erin blijft. De plotwendingen zetten je steeds weer op het verkeerde been. Waar nodig neemt Asman gas terug om zaken uit te diepen. Trefzeker weet hij in enkele rake zinnen uitgebalanceerde karakters te schetsen en sferen op te roepen. Ronduit beklemmend is de eenzaamheid van de hoofdpersoon. Haar neurotische wantrouwen is diep invoelbaar en haar emotie grijpt je bij de keel. Willem Asman heeft met Enter – Rebound 1 een thriller van internationale allure geschreven die hongerig maakt naar meer.’ – Juryrapport BookSpot Gouden Strop
‘Veilig in een getuigenbeschermingsprogramma? Is ‘verdwijnen’ via REBOUND eigenlijk niet slimmer?  Een spannende trilogie van Asman – een panklaar scenario voor een verslavende Netflix-serie. Ik kijk uit naar Exit.’ – Marian Husken, auteur van Deals en dodenlijstjes – Wie durft er nog te getuigen?

‘IJzingwekkend spannend.’ – Arthur Japin

‘GROOTS! De meer dan terechte winnaar van de Gouden Strop 2018, Enter, zou je onnederlands kunnen noemen. Maar wel helemaal Asman zoals we hem kennen (van Koninginnedag, Wondermans eindspel, Britannica en zijn verrassende debuut De Cassandra Paradox uit 2006). Dat is het eerste dat je te binnen schiet na het lezen van Enter. Asman pakt het weer groots aan: Enter is het eerste deel van een trilogie over REBOUND die in één jaar tijd is verschenen. Groots ook in de opzet van het verhaal. Dat web heeft Asman buitengewoon slim bedacht en uitermate geloofwaardig beschreven. In een tempo dat je af en toe naar adem laat happen, maar in een stijl en opzet die het bijna onmogelijk maken het boek aan de kant te leggen. De spanningsboog weet hij gemakkelijk op peil te houden, de cliffhangers zijn vaak verrassend en de plotwendingen zetten de lezer keer op keer op het verkeerde been. Enter is het zéér geslaagde eerste deel van een ambitieuze trilogie, en als Asman erin slaagt dit niveau te handhaven in de nog volgende delen, zou ook dat on-Nederlands te noemen zijn.’ – thrillerboek.nl, Jos van Cann

‘Razend spannend, levendige personages, veel actie. Willem Asman deinst niet terug voor een complex verhaal dat zich uitstrekt over meer landen.’ – Trouw 

Asman weeft ‘een wereldwijd web van intriges waarin actie, spanning en sensatie de menselijke maat niet in de weg staan.’ – Het Parool, Algemeen Dagblad Magazine.

‘Een harde actiethriller, een uitstekend plot. Enter en Error zijn voortreffelijk geschreven, spannende boeken vol onverwachte wendingen en actie. Een veelheid aan personages en intriges maken dat de boeken blijven boeien tot de laatste bladzijde.’ – Nederlands Dagblad

‘Wat een verhaal mensen. Ontzettend spannend, vol verrassende plotwendingen. De karakters zijn levensecht en mede daardoor raak je als lezer direct betrokken bij de hoofdrolspeelster. Enter is het eerste deel van een trilogie. Dat is goed nieuws want dit boek is goed. Nee niet on-Nederlands goed, die uitdrukking bestaat niet meer, gewoon ontzettend, ontzettend goed!’ – Remco Houtepen, boekverkoper van het jaar, boekenman Wekker Wakker Radio 5

‘Asman bewijst met de Rebound-serie opnieuw dat hij tot de absolute top van de Nederlandstalige thrillerschrijvers behoort.’ – Elvin Post

‘Met Rebound heeft Asman de Nederlandse misdaadliteratuur en zijn lezers een enorme dienst bewezen.’ – Jos van Cann

‘Enter heeft veel elementen in zich die het tot een goede thriller maken: een geheime organisatie, veel onzekerheid, waarheid en leugen die elkaar snel afwisselen, flink portie wantrouwen, veel spanning en boeiende personages en tot slot de nodige plotverrassingen. Vanuit wisselende perspectieven komt het verhaal tot je. Dat maakt het geloofwaardig. Enter eindigt met een geweldige cliffhanger die de lezer reikhalzend doet uitzien naar het tweede deel.’ – boekenbloggenderwijs.nl 

‘Asman maakt er een verhaal van dat je achter elkaar wilt uitlezen. Zijn grote kracht is zijn vermogen om levensechte karakters te schetsen. Telkens tovert Asman onverwachte plotwendingen uit zijn hoge hoed. Wie is wel te vertrouwen en wie niet?’ – Gooi- en Eemlander, Haarlems Dagblad, Leidsch Dagblad, Sonja de Jong

‘Enter is een thriller met internationale allure. Wij wachten met spanning op deel II en III.’ – Vrij Nederland

‘Heel fijne thriller. Gelukkig komen deel 2 en 3 al snel.’ – Broese boekverkopers

‘Enter is een heerlijke thriller. Asmans vaardige brein stopte de reis vol spannende gebeurtenissen, bijzondere wendingen en prettige puzzelstukjes. De verheugende verschijning van Error is in november.’ – hebban.nl, Remko Meddeler

 ‘Met zijn vorige titels liet Asman al zien dat hij tot de Nederlandse auteurs behoort die makkelijk de internationale concurrentie aankunnen en dat doet hij met Enter opnieuw. Asman hanteert een strakke schrijfstijl zonder overbodige uitweidingen. Enter is uitzonderlijk zorgvuldig geplot. Asman zorgt ervoor dat het tot in detail klopt. Niet alles wordt opgehelderd, maar de antwoorden op de losse eindjes zullen ongetwijfeld in deel twee en drie aan bod komen. Wat kan een jaar dan lang duren.’ – hebban.nl

‘Wat een heerlijke thriller met internationale allure!’ – Boekhandel Kramer & van Doorn:

‘Met o.a. De Cassandra Paradox en Wondermans eindspel bewees Willem Asman over een uitermate groot talent voor het schrijven van diverse soorten thrillers te beschikken. Hoewel Enter bol staat van de actie, is het duidelijk een introducerend deel, een opmaat naar de vervolgdelen, waar de intriges echt kunnen losbarsten. Maar wel een hele fijne aanloop. Asman schrijft boeiend over identiteitsverandering en het beschermingsprogramma wat hierbij gepaard gaat. Asman neemt goed de tijd om de REBOUND organisatie uiteen te zetten en doet dit in een korte, krachtige stijl. De verteltrant, de gedegen plotopbouw en de spionagegeheimen doen op sommige momenten denken aan de boeken van Charles den Tex, die met o.a. De macht van meneer Miller en Cel (zeer terecht) de landsgrenzen over is gegaan. Ook Willem Asman zou dit kunnen bereiken, want de REBOUND-serie neigt naar een internationale hit. Enter is in ieder geval een veelbelovend begin, dat doet watertanden naar meer.’ – thrillzone.nl

‘Indrukwekkend, de on–Nederlandse setting maakt dit boek. Spanning en intriges vieren hoogtij in Enter. Willem Asman heeft een vernieuwende schrijfstijl, hij schrijft het verhaal on-Nederlands. Je kunt je tijdens het lezen niet voorstellen dat dit een Nederlandse schrijver is. Door de beeldende beschrijving van de omgeving, de sfeer en de verhaallijn van het Rebound-systeem heeft het iets Amerikaans. Indrukwekkend sterk geschreven, alles lijkt te kloppen, de karakters zijn scherp en overtuigend neergezet. Langzaam maar zeker weet Asman je naar de plot toe te trekken, je zult niet iedereen zomaar vertrouwen, niet alle puzzelstukjes zullen in elkaar passen, hopelijk daarover meer in Error. Intriges, sterk neergezette karakters en de on-Nederlandse setting maken dit boek tot een pittige aanrader. Je zult niet teleurgesteld worden. Niet voor niets heeft Willem Asman een plek weten te bemachtigen op de Shortlist voor de Gouden strop. Zeer verdiend naar mijn mening.’ – bol.com Lees Magazine

‘Een intelligente thriller die aan het denken zet over getuigenbeschermingsprogramma’s. Zijn alle liquidaties in de onderwereld echt? Of zijn er meer criminelen (popsterren, miljonairs etc.) een nieuw leven begonnen dan we denken? Enter is een aanrader voor liefhebbers van bijvoorbeeld de boeken van Charles den Tex.’ – Boekhandel Jaspers Badhoevedorp

‘De Rebound serie is misschien wel het beste dat de laatste tien jaar in het Nederlandse thrillergenre verschenen is.’ – Daan van ‘t Westeinde:

‘Enter is de beste Nederlandstalige thriller van het jaar. Na eerdere nominaties wint Willem Asman eindelijk de prijs voor de beste thriller.’ – de Volkskrant, Iñaki Oñorbe Genovesi:

‘Veel verrassingen in tweede deel van Rebound-trilogie. Vanaf de eerste zin zet Willem Asman er de vaart in met deel twee van zijn Rebound-trilogie. Het is knap hoe Asman de talloze verhaallijnen helder aan elkaar weet te knopen. En telkens komt hij weer met een andere verrassing.’ – Gooi- en Eemlander, Haarlems Dagblad, Leidsch Dagblad, Sonja de Jong

‘Na het spannende Enter meteen begonnen in Error, deel 2. En weer gelijk gegrepen door het verhaal. Kan niet wachten op deel 3!’ – Boekhandel Veenendaal, Amersfoort, Mabel van Zijl 

‘Error is nog beter dan Enter, zeker omdat er dieper wordt ingegaan op wat de organisatie Rebound nu eigenlijk is. Tyler, de eventuele nieuwste ringdrager, en haar dochtertje Charlie komen weer aan bod en we horen meer over hoe Gar bij de organisatie is gekomen. Het verhaal over Alain Toussaint, voormalig moordenaar, wordt goed in het boek verweven. Al deze verhaallijnen lopen door elkaar en toch horen ze bij elkaar. Willem Asman heeft met Error een spannend boek afgeleverd en het boek zit goed in elkaar. De hoofdstukken zijn niet te lang en goed onderverdeeld over de hoofdpersonen. Ook in Rebound 2 zit een voorstukje van het laatste deel van Rebound en na dit te hebben gelezen, kan ik niets anders zeggen dan dat ik benieuwd ben naar EXIT!’ – thrillersandmore.nl

‘Asman schrijft in een moordend tempo, waarbij niets is wat het lijkt. Een nadeel: je moet voorkennis hebben van deel 1 om alles te kunnen begrijpen. En deel 3 zal nodig zijn om alle puzzelstukjes op hun juiste plaats te krijgen.’ – Vrij Nederland

‘Dat de trilogie Rebound ongewoon goed is, werd nog eens benadrukt door de toekenning van de Gouden Strop 2018 voor deel 1: Enter. Met deel 3 bevestigt Willem Asman de hoge kwaliteit niet alleen, maar overtreft haar zelfs. Exit dendert als een achtbaan door, vol onverwachte loopings en adembenemende wendingen en weet tot de laatste bladzijden te verrassen. Op superieure wijze weet Asman zijn lezers mee te slepen. Op volkomen overtuigende wijze brengt Asman alle verhaallijnen samen. Dit is hogeschool-thrillerschrijven.’ – Gooi- en Eemlander, Leidsch Dagblad, IJmuider Courant, Sonja de Jong

‘Asman sluit de trilogie geheel in stijl en met een passend einde af. Een flitsende stijl, de nodige plotwendingen en vaart. Nadeel is dat om Exit op waarde te schatten, je beter eerst de twee eerdere delen kunt lezen. Verder enkel hulde.’ – Vrij Nederland, Jos van Cann

‘Rebound is uniek in zijn ambitie. Een originele, spannende serie, drie fonkelnieuwe, niet weg te leggen thrillers van internationaal niveau, uit te geven in één jaar. In juni 2018 verschijnt alweer het derde en laatste deel en ik kan u zeggen: het is Asman gelukt, hij maakt de verwachtingen volledig waar. Een fenomenale productie van fenomenale kwaliteit. In Rebound 3: Exit komt alles wat in deel 1 en 2 is opgebouwd bij elkaar in een razendspannende apotheose.’ – Harold de Croon, redacteur Ambo | Anthos

‘Eindelijk de ontknoping van deze geweldige serie. De Rebound-trilogie is een must voor thrillerlezers!’ – Boekhandel Veenendaal, Amersfoort, Mabel van Zijl

‘Exit, het laatste deel van de vijfsterrentrilogie over het onwaarschijnlijk geloofwaardige REBOUND.’ – Remko Meddeler